Od stosunkowo niedługiego czasu wiele dyscyplin naukowych i technicznych wykorzystuje mikroskopijne postaci diamentów. Nanodiamenty – bo tak też nazywają się owe cząsteczki – wykorzystywane są w rozmaitych dziedzinach. Spotykamy je zarówno w medycynie, jak i inżynierii materiałowej. Biorą udział zarówno w procesach zachodzących w przemyśle spożywczym, jak i w walce z chorobami nowotworowymi. Stale zaskakują naukowców różnych dziedzin. Zaskakujący może być także sam proces powstawania nanodiamentów. Przede wszystkim korzysta się z kontrolowanych wybuchów w zbiornikach ciśnieniowych, które zawierają węgiel. W wyniku wybuchu, pod wpływem kondensacji węgla, uzyskuje się nanocząsteczki o wielkości od 4 do 10 nanometrów. Ale oprócz takiej drogi, jest jeszcze inna. Otóż nanodiamenty można pozyskać nawet… z zużytych pocisków.

SKN i nanodiamenty – zaskakujące połączenie

SKN, firma zajmująca się naukowymi badaniami w sferze techniki oraz produkcją maszyn, założona została w 2007 roku przez czelabińskiego inżyniera Igora Petrova. Nanotechnologia jest jedną z głównych gałęzi, którą zajmuje się w swoim przedsiębiorstwie. Badania nad nanodiamentami prowadzi jednak już od dużo dłuższego czasu, bowiem od 1994 roku. Nieobce są mu zagadnienia procesów syntezy, oczyszczania i wykorzystania nanocząsteczek diamentowych. Prowadzi ciągłą współpracę z specjalistami z zakresu badań atomowych. Metodę pozyskiwania nanodiamentów z zdetonowanej amunicji opracował sam, a następnie objął patentem na terenie Rosji, we wszystkich krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych. Opiera się ona selekcji i oczyszczeniu uzyskanych substancji (grafitu, gazów, metali), uzyskanych w detonacji zebranych pocisków w specjalnej kapsule. Nie została ona ujawniona w całym swoim spektrum, ponieważ chroniona jest tajemnicą. Nie powinno to dziwić, bowiem sam pomysł jest bezprecedensowy. Zwrócił uwagę nie tylko w świecie przedsiębiorstw nanotechnologicznych, ale również w świecie naukowym.

Dla dobra i korzyści świata

Autorska metoda Igora Petrova została doceniona. Została wyróżniona pokojową Nagrodą Ig Nobla. Antynobel, bo taką nazwę również nosi, jest humorystycznym odpowiednikiem najważniejszej chyba nagrody, przyznawanej w dziedzinie nauki i humanistyki. Laureaci Antynobla są wyłaniani z grona naukowców i badaczy, których praca nosi znamiona absurdu, groteski bądź po prostu dużej dawki śmiechu. Często przy tym skłaniają do poważnej refleksji naukowej bądź kulturowej.